کابل شبکه به مجموعه سیم‌هایی از جنس مس یا شیشه گفته می‌شود که فرآیند اتصال دستگاه‌ها به یک منبع اینترنتی را ایجاد می‌کنند. برای اینکه کابل کشی شبکه موثر باشد، باید به طول کابل، محافظ، نرخ داده کابل و محل نصب آن توجه کرد.
نرخ داده (یا سرعت) به کابل‌های شبکه اجازه می‌دهد میلیون‌ها داده را در ثانیه انتقال دهند. این سرعت به هدف یک کابل (اگر در یک ساختمان تجاری یا در خانه نصب شده باشد) بستگی دارد. کابل های شبکه می‌توانند دارای طول‌های زیاد و محافظ‌های ضخیم باشند که از هادی‌های کابل در برابر EMI یا عوامل خارجی محافظت می‌کنند. در ساختمان‌های تجاری، کابل‌های شبکه نصب شده دارای درجه آتش سوزی و پلنوم هستند.
انواع کابل شبکه
کابل‌های شبکه در انواع مختلفی ارائه می‌شوند اما همه آنها یکسان نیستند. در واقع، 4 نوع کابل شبکه وجود دارد که اغلب با آنها روبرو می‌شوید. در اینجا به تفکیک هر نوع و بهترین کاربرد آن اشاره شده است.
هدف نهایی کابل‌های شبکه، اتصال یک دستگاه شبکه به دیگری – برای مثال، دو رایانه – و همچنین اتصال چندین دستگاه به یک شبکه محلی است. کابل‌های شبکه که به عنوان کابل‌های اترنت نیز شناخته می‌شوند به چندین دسته تقسیم می‌شوند. کابل‌های شبکه را می‌توان به چهار نوع تقسیم کرد: کواکسیال، جفت پیچ خورده محافظ (STP)، جفت تابیده بدون محافظ (UTP)، یا فیبر نوری.
1. کابل‌های کواکسیال
کابل‌های کواکسیال شامل یک هادی مرکزی و یک سپر فلزی هستند که توسط یک لایه پلاستیکی عایق شده است. سپر فلزی در کابل‌های کواکسیال هرگونه عنصر یا تداخل را از بیرون مسدود می‌کند. در واقع این ساختار به محصور ماندن سیگنال‌ها کمک کرده و از نویزهای الکتریکی و تداخل در سیگنال‌ها جلوگیری می‌کند. در کابل کواکسیال، لایه بیرونی (که به نام غلاف شناخته می‌شود) کابل را از آسیب فیزیکی محافظت می‌کند. در همین حال، محافظ فلزی کابل را از هرگونه تداخل خارجی محافظت می‌کند و عایق بین محافظ فلزی و هادی از هادی – هسته کابل کواکسیال محافظت می‌کند.
هادی‌های کابل کواکسیال سیگنال‌های الکترومغناطیسی را حمل می‌کنند و می‌توانند در مدل‌های تک هسته‌ای یا چند هسته‌ای عرضه شوند. در حالی که یک کابل کواکسیال تک هسته‌ای تنها یک فلز مرکزی دارد، کابل‌های چند هسته‌ای دارای سیم‌های فلزی بیشتری هستند. کابل‌های کواکسیال در روزهای اولیه شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شد اما امروزه، کابل‌های جفت تابیده شده به یکدیگر جایگزین کابل کواکسیال شده است.
2. کابل‌های جفت پیچ خورده محافظ
این کابل‌های اترنت که با نام کابل‌های STP نیز شناخته می‌شوند، به طور گسترده برای تاسیسات تجاری استفاده می‌شوند. آنها برای شبکه‌های کامپیوتری توسعه یافته‌اند و برای مناطقی با تداخل بالا انتخابی عالی هستند. کابل‌های STP از سیم‌های رنگی تشکیل شده‌اند که به دور یکدیگر پیچیده شده‌اند و جفت‌ها را تشکیل می‌دهند. معمولاً کابل‌های جفت تابیده شیلددار از چهار جفت سیم رنگارنگ تشکیل شده‌اند که این چهار رشته سیم زوج و به عبارتی هشت سیم دو به دو به هم بافته شده‌اند. در STP، هر کدام از زوج سیم‌های به هم بافته شده، بر روی خود یک پوشش اضافی یا فویل دارند. کابل STP در شبکه‌هایی مناسب است که نیاز به سرعت بالا دارند زیرا با چنین کابلی، انتقال بسیار ایمن است.
3. کابل‌های جفت تابیده بدون محافظ
کابل‌های جفت تابیده بدون محافظ یا کابل‌های UTP به طور گسترده در کامپیوترهای صنعتی و شرکت‌های مخابراتی استفاده می‌شوند. هادی‌های موجود در کابل‌های UTP مداری را تشکیل می‌دهند که هر EMI را متوقف می‌کند. مانند کابل‌های STP، جفت‌های پیچ‌خورده بدون محافظ سیم‌های رنگارنگی هستند که دور یکدیگر پیچیده شده و سپس در یک غلاف پلاستیکی پیچیده می‌شوند. در این نوع کابل، هشت سیم رسانا اغلب از جنس مس در نظر گرفته می‌شود. این سیم‌ها، تک به تک با ماده‌ای عایق پوشانده می‌شوند. سپس دو به دو این هشت سیم به هم پیچ می‌خورند و در نهایت به چهار زوج سیم تبدیل می‌شوند. در مقایسه با کابل‌های STP، کابل‌های UTP مقرون به صرفه‌تر هستند.
4. کابل‌های فیبر نوری
کابل‌های فیبر نوری حاوی یک هسته شیشه‌ای یا پلاستیکی هستند که می‌توانند اطلاعات را به وسیله نور از یک نقطه به نقطه دیگر با سرعت بسیار بالاتر نسبت به کابل‌های معمولی انتقال دهند. این لایه‌ها از کابل‌های فیبر نوری در برابر آسیب احتمالی و تداخل خارجی محافظت می‌کنند. این کابل شبکه بهترین انتخاب برای حمل داده در فواصل طولانی و کابل استاندارد برای اتصال شبکه‌ها در مکان‌های مختلف است. ظرفیت انتقال اطلاعات در فیبر نوری متفاوت بوده اما اکثرا بین 2.5 تا 10 گیگابیت بر ثانیه می‌باشد.
کابل‌های فیبر نوری می‌توانند فیبر تک حالته یا فیبر چند حالته باشند. کابل‌های SMF فواصل طولانی‌تری را پشتیبانی می‌کنند، در حالی که کابل‌های MMF داده‌های بیشتری را حمل می‌کنند. از تکنولوژی فیبر نوری در مخابرات، کاربردهای تجهیزات ابزار دقیق، نظامی، پزشکی و غیره می‌توان بهره برد.